Groei naar licht
Nisargadatta benoemde regelmatig het lichaam als een voedselapparaat met daarbij de uitleg dat we zijn als het voedsel dat we eten en verteren. Ook Meister Eckhart benoemt dit. Dus als we stilstaan bij ons voedsel, en ons rekenschap geven van hoe dit voedsel tot wasdom gekomen is, is er een gemene deler. Namelijk dat dit gegroeid is naar licht. Je kan zeggen dat het licht krachten in de gegronde en geaarde wortels vrijmaakt, waarbij de allerfijnste stoffen hun bestemming vinden in de bloesems, kruinen en takken.
Een direct gevolg van de gerichtheid op licht, op zon. De gewassen die licht ontberen kennen deze bestemming niet.
En zo is het ook met mensen gesteld. Omdat we zijn ontstaan, leven en sterven in het licht van het absolute, of als u wilt God, hebben we die gerichtheid al van nature, met onze geboorte meegekregen. Maar goed, zo zal u terecht vragen, hoe komt het dan dat er zo een geringe belangstelling voor dit pad naar licht is? Welnu, merk op, dat is niet zo. Er is bij elk mens deze aanleg, en zeker ook belangstelling.
Maar andere krachten die dit leven doorkruisen zijn vaak zo groot en plomp dat het vaak lijkt alsof ze absoluut zijn en daardoor zekerheid lijken te geven op een minder vergankelijk bestaan. Het is ook daarom dat mensen hun huis zo inrichten alsof het zevenhonderd jaar mee moet. Er wordt geen attentie gegeven aan het schijnbaar subtiele spel van licht. Soms gebeurt het dat door een heftige gebeurtenis dit subtiele lichtspel pas wordt waargenomen. Zodra dat lichtspel binnendringt, gezien en begrepen wordt, ontstaat die stroom waaruit bloesems voortkomen. Dan pas zijn de krachten dienstbaar aan de ontdekking van de hemel. Laten we wensen dat elk levend wezen door deze dienstbare krachten tot bloei mag komen.
VH
VH
Alle teksten in dit gedeelte van advaitaweb vinden hun inspiratie in het werk van Meister Eckhart.