In vuur van liefde
genomen
verteerd
een laatste kramp
een laatste angst
ontbinding
van de gelofte
aan een valse bruid
en haar duizend identiteiten
stilte bleek de ware bruid
was en is, altijd aanwezig
ik ben haar en zij is mij
in al, over al
in kelders op zolders
in torens en kerken
door bomen en lucht
in dromen en levens
zo in God
Hoe kan ik ooit verdwijnen
in wat ik al ben
hoe raak ik ooit verloren
in dit of in dat
in vrijheid geboren
in vrijheid geleefd
in vrijheid gestorven
en steeds weer opnieuw
als een kind dat kraait
nog een keer
nog een keer
Stilte IS
het grootst in alles
waarin alle ruimte
aan stromen, aan leven
aan geven en nemen
wees niet bedroeft
als het einde nabij lijkt
het einde bestaat niet
nog een begin
eeuwig en durend
kan niet verstijven
in de vorm van een beeld
elk beeld gaat aan gruizels
in de stilte die IS
ze is je vader, je moeder
je broer, je buurman
je vriend
een kat die krijst om haar eten
of een hardrockband.
Die grootsheid van stilte
vol van genade
fluistert in dromen
dit grootste bericht
er is geen apartheid
geen scheiding of dood
de liefde ben JIJ
zo diep als je bent
heb de simpele moed
daar “stil” bij te staan
heb toch de moed
daarin te vergaan.
VH