In vuur van liefde
genomen
verteerd
een laatste kramp
een laatste angst
ontbinding
van de gelofte
aan een valse bruid
en haar duizend identiteiten
stilte bleek de ware bruid
was en is, altijd aanwezig
ik ben haar en zij is mij
zo in God
Hoe kan ik ooit verdwijnen
in wat ik al ben
hoe raak ik ooit verloren
in dit of in dat
in vrijheid geboren
in vrijheid geleefd
in vrijheid gestorven
Stilte IS
het grootst in en door alles
openheid haar aard
wees niet bedroeft
als het einde nabij lijkt
het einde bestaat niet
nog een begin
eeuwig en durend
kan niet verstijven
in de vorm van een beeld
elk beeld gaat aan gruizels
in de stilte die IS
ze is je vader, je moeder
je broer, je buurman
je vriend
Die grootsheid van stilte
vol genade
fluistert in dromen
er is geen apartheid
geen scheiding of dood
de liefde ben JIJ
zo diep als je bent
heb de simpele moed
daar “stil” bij te staan
de moed
daarin te vergaan.
VH
